“პარვო” არის სიტყვა, რომელსაც ლეკვი მშობლების უმეტესობა სწავლობს – და შიშის შიშით ისწავლის. მოკლედ არის ძაღლის პარვოვირუსი, ყველაზე გავრცელებული ინფექციური ძაღლის დაავადება აშშ-ში.
მიუხედავად იმისა, რომ ეს ძაღლების სამყაროში შედარებით ახალი დაავადებაა, პარვო ყველგან არის გავრცელებული – მაღალ დონეზე გვხვდება ყველა გარემოში, სახლიდან კინოთეატრამდე და პარკამდე. სინამდვილეში, ლეკვის დაცვა ზემოქმედებისაგან ამ დღეს და ასაკში სრულიად უშედეგოდ ითვლება.
ეს სასაცილოდ მკაცრი ვირუსია, რომელსაც შეუძლია თვეების განმავლობაში გადარჩეს ცოცხალი არსებით, და კიდევ ისეთი საგნებით, როგორიცაა ავეჯი, სათამაშოები და ხალიჩები. ეს სერიოზული დაავადებაცაა: მას შეუძლია მოკლას რამდენიმე დღეში და ის 80 პროცენტით სასიკვდილოა.
ექვსი თვის ასაკის ლეკვები და უფროსი ძაღლები ყველაზე დაუცველები არიან. საბედნიეროდ, მარტივი ვაქცინა საკმარისია ამ საშინელი დაავადების თავიდან ასაცილებლად. თქვენ უნდა მიმართოთ თქვენს ვეტერინარს თუ თქვენს ძაღლს არ აქვს მიღებული ვაქცინა ან თუ თქვენს შინაურ ცხოველს აქვს დაავადების სიმპტომები.
აი, რა უნდა იცოდეთ ძაღლებში პარვოვირუსის სიმპტომების, მიზეზების და მკურნალობის შესახებ.
პარვოვირუსის სიმპტომები ძაღლებში
შესაძლებელია მოზრდილ ძაღლებს ჰქონდეთ მსუბუქი ფორმის პარვო და საერთოდ არ გამოავლინონ სიმპტომები.
მწვავე ფაზაში სიმპტომებია:
- Მადის დაკარგვა
- დეპრესია
- Ცხელება
- მძიმე დეჰიდრატაცია
- ლეთარგია
- სისხლიანი დიარეა
- მწვავე, განმეორებითი ღებინება
ამ დაავადებას შეუძლია ძაღლის მოკვლა საკმაოდ სწრაფად (ზოგჯერ რამდენიმე დღეში), და ამან შესაძლოა დარჩენილიყო ნაწლავისა და გულის დაზიანება. ასე რომ, თუ სიმპტომებს ხედავთ ან პარვოზეც კი ეჭვობთ, სასწრაფოდ მიმართეთ ვეტერინარს.
ერთადერთი გზა, რომ დანამდვილებით იცოდეთ აქვს თუ არა ძაღლს პარვოვირუსი, არის დიაგნოსტიკური ტესტი.
ძაღლებში პარვოვირუსის მიზეზები
(სურათის კრედიტი: თოდორეან გაბრიელი / გეტის სურათები)
Parvo სინამდვილეში ვირუსების ოჯახია. ბევრ ძუძუმწოვარს აქვს ამის გარკვეული ვერსია, მათ შორის ადამიანები. საბედნიეროდ, პარვო არ გადადის სახეობიდან სახეობამდე – ცხოველთა თითოეული ტიპი იღებს თავის სპეციალურ ვერსიას.
ვირუსი პირველად იზოლირებულ იქნა გასული საუკუნის 60-იან წლებში, მაგრამ მუტანტის ფორმა, სახელად CPV-2, პრაქტიკულად, მთელი ღამე გამოჩნდა 1978 წელს. შემდეგ მუტაცია რომ გამოჩნდა 1979 წელს, რამაც გამოიწვია ჯანმრთელობის ნამდვილი კრიზისი ძაღლების სამყაროში – ეპიდემია, რომელმაც ათასობით შინაური ცხოველი იმსხვერპლა და ვაქცინის დეფიციტი გამოიწვია.
დღეს ეს ვირუსი ჩაანაცვლა ვერსიით, რომელსაც ეწოდება CPV-2b, მაგრამ ლეკვების ვაქცინაციის და ჯანმრთელობის მკაცრი კონტროლის გამო, მოზრდილთა პარვოზე ძალიან მცირე შემთხვევაა; ეს ითვლება “ლეკვების დაავადებად”.
მიუხედავად ამისა, ეს ძალიან სერიოზულია: ძაღლები იჭერენ პარვოს და ყოველწლიურად იღუპებიან მისგან. საუბარია სხვა შტამებზე, რომლებიც იწყებენ გაჩენას.
ვირუსი თავისთავად მატყუარადაა მარტივი: დნმ – ის მხოლოდ ერთი ძაფი, ცხიმის ჩვეულებრივი გარსის გარეშე, რომ დაიცვას იგი. ეს, ბედის ირონიით, ართულებს კლავს სტანდარტულ სადეზინფექციო საშუალებებს და საშუალებას აძლევს მას გადარჩეს მასპინძელი სხეულის გარეთ ხუთი თვის განმავლობაში.
Parvo ჩვეულებრივ ვრცელდება ძაღლიდან ძაღლამდე პირდაპირი კონტაქტის საშუალებით – პარკებში, ძაღლების შოუებში, კინოთეატრებში, ცხოველების მაღაზიებში და ა.შ. – ან ინფიცირებულ განავალთან კონტაქტის შედეგად. ხალხს შეუძლია ხელი შეუწყოს დაავადების გავრცელებას ფეხსაცმელზე ფეკალური მასალის მიკვლევით.
მას შემდეგ, რაც ვირუსს შეუძლია გადარჩეს ტემპერატურის ფართო სპექტრში და თვეების განმავლობაში იცხოვროს ცხოველის გარეთ, ძალზე ძნელია მისი აღმოფხვრა. ამიტომ ვაქცინაცია ძალიან მნიშვნელოვანია.
ძაღლების პარვოვირუსის პროფილაქტიკა და მკურნალობა
პარვოვირუსის შესახებ ვეტერინარის სანახავად საუკეთესო დროა ლეკვის ვაქცინაციის დროს. ამასთან, თქვენი ლეკვის დაცვის დრო შეიძლება ცოტა რთული იყოს. მსუბუქი და დროებითი იმუნიტეტები, რომელსაც დედა თავის ლეკვებს გადასცემს, რეალურად ხელს უშლის ვაქცინის ეფექტურობას.
ზუსტად მაშინ, როდესაც დედის ანტისხეულები ქრება, ძაღლიდან ძაღლიდან განსხვავდება, ეს დამოკიდებულია ფაქტორებზე, როგორიცაა კვების, სამედიცინო ისტორია და ჯიშებიც კი. დროის ეს მონაკვეთი დედის იმუნიტეტის ქრებოდა და ვაქცინა არ დაიწყო, როდესაც ლეკვები ამ მუდმივ ვირუსს იპყრობენ.
ამიტომ ლეკვების ვაქცინები მინიმუმ ორ ეტაპად უნდა მოვიდეს და ამიტომ სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, რომ არ გამოტოვოთ მეორე ვიზიტი ვეტერინართან.
ასევე მნიშვნელოვანია, რომ არ დაუშვან თქვენი ძაღლი მიწაზე, სადაც შეიძლება იყვნენ ინფიცირებული ძაღლები, სანამ ვაქცინა სრულდება. ჰკითხეთ თქვენს ვეტერინარს, როდის არის უსაფრთხო ლეკვის გაყვანა და.
ძაღლებისთვის, ვინც დაავადებას იპყრობს, მკურნალობა ზოგადად გულისხმობს ხანგრძლივ და ძვირადღირებულ საავადმყოფოში გატარებას, მინიმუმ ხუთიდან შვიდი დღის განმავლობაში ინტენსიურ თერაპიაში, ინჰიბირის საშუალებით ხელახლა დატენიანება, უამრავი ანტიბიოტიკი და გულისრევის კონტროლი მედიკამენტებით.
მძიმედ ინფიცირებული მრავალი ცხოველი იღუპება, თუნდაც საუკეთესო მოვლის საშუალებით. სწორად დაბალანსებული ინტრავენური სითხეების გარეშე, მათი აღდგენის შანსი ძალიან მცირეა. პროგნოზი უმჯობესდება სათანადო მოვლისა და ადრეული გამოვლენისას.
პარვოს ცემა რთული გამოწვევაა, თუნდაც ყველაზე მძიმე ლეკვებისთვის.
დაინფიცირებული ძაღლები უნდა დარჩნენ იზოლირებულად, რათა თავიდან აიცილონ დაავადების გავრცელება და ნებისმიერი ობიექტი ან ზედაპირი, რომელსაც მათ შეეხებიან, კარგად უნდა დაიბანონ.
